Anı Yaşamak

                    Anı yaşamak bir tür zamanı umursamayış mıdır ?

                    Yoksa hayatı yeterince ciddiye alışmıdır ?

            Bu iki kavram'ın arasında gider geliriz  çoğu zaman , bir taraf  hayat bize sunulmuş bir şanstır , her anın keyfini çıkarmalıyız sav'ını savunur. Diğer taraf  bu durumun gereksiz yere abartıldığını vurgular. Bu iki durumun da aşırısı , insan'ın memnuniyetsizliğine hizmet etmekten öteye geçemez. Tabiki fani olduğumuz için her anımız çok değerlidir bizim için , hatta kimi zaman telafisi dahi  mümkün değildir .Ancak bunu her seferinde son şansımız gibi algılarsak , kendimizi gereksiz bir sarmala hapsetmiş olmazmıyız ?. Bu yaklaşımla daha iyi bir durumun zamanla oluşabileceğini öngöremez ve sadece anı tüketiriz .

                    

         Tam tersi bir bakış açısına sahip olursakta  , uzun vadede başarıya odaklanıp anı pas geçmiş oluruz.Çok basit bir durumun dahi doğruluğunu kabul etmeme eğilimi içerisine gireriz , kısa vadede .Bu durum çokta sağlıklı bir durum değildir kabul edersiniz ki. Sadece başarıya şartlanmış bir futbol takımı'nın , gözü o kupadan başkasını görmese dahi, kupayı kazandıktan sonra sevinci en fazla bir hafta sürecektir. Geriye kalan sadece taraftarlar arasındaki ufak atışmalar olacaktır . Belli bir süre sonra  Futbolcular  madalyalar'ı ile anıları'nı , zihinlerinde canlandırmaya çalışacaklardır . Bu anılar madalya ve kupa için kimi zaman yok saymış oldukları zaman dilimlerinden ibarettir 

Hayat her anı  dolu dolu yaşanacak kadar değerlidir , Ancak yarınsız  yaşanacak kadar cömert değildir. 

                                      

              Bu iki durumu nasıl dengeleyebiliriz ?. Öncelikle Bu durumu  patalojik bir vaka gibi algılamadan , her ustanın kendine has bir uslubu olduğunu unutmayalım. Doğruya ulaşmak için keskin ve kalıplaşmış düşüncelerin esirliğinden kurtulup , kendi deneyimlerimizi de işin içine katarak , özgün seçeneğimizi sunmalıyız kendimize.Zamanın eşliğinde demlenen düşüncelerimiz bizlere en iyi yolu gösterecektir. Hayatınız çeşmeden akan bir su gibi tükenirken , kendi uslubunuzla arzu ettiğiniz kadar doldurun o suyu istediğiniz kaplara , akıp gidenin değerini unutmadan eldekinin değerini bilerek

Hayat

Hayat acayip bir serüven.Bu serüvenin "başrolüde figüranıda" insan.Gelgelelim olay o ki , insan olmak iki kelimeyide yoksaymak bir anlamda.Kendimizden ödün vermeden yaşayabilmek için çabalar dururuz sürekli.Olduğumuz gibi kabul görmek isteriz çoğu zaman , tabiki bu , tamamen her algıya kapımızı kapatmamızdan kaynaklanmaz . Sadece bizi biz yapan biz içindir mücadelemiz. Zenginliği cepte , kimliği statüde aramak ucuz insanların kaçışları olabilir ancak. Nazım'ın dediği gibi "yaşamak şakaya gelmez büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın". 

      Saniyenin kıymetini , sağlığının kıymetini ve sana verilmiş olan aklın kıymetini unutmayacaksın.Birisi için birisinden vazgeçmeyeceksin.İnsan olabilmek başlı başına bir devrim aslında, diyor ya şair "önemli olan hayatın içinde insan kalabilmek" diye. Yaşarken bir nefes borcumuz var , birde vicdan.İkisininde ne kadar üstüne eğilirsek itinayla, o kadar doğru'ya yol alırız , hayatın yokuşlarında.Olasılıklar kimi zaman yanındadır insanın, kimi zaman karşında , önemli olan ne istediğini bilmek şu fani hayatta. Giden zaman geri gelmez elbet ama endişelerimizle törpüleyip bugünüde zarara saymamak gerekir .

        

          Mutluluktur anahtar kelime bu hayatta , ne kadar fazlasına ulaşabilirsen ulaşmaya çabala , daha da  büyük bir hazine arama boşuna.Gün gelip bir bavul anıyla istirahate çekildiğinde, mutluluktan nasibini alamadıysan eğer ve  birşeylere geç kaldıysan , onca nefesi boşa tüketmişsin demektir.Zaman sana hükmetmiş , üstüne birde zulmetmiş demektir .

         

       Kısacası ya hayatı mutluluklarla anlamlandırıcağız yada niçin ve niye tükendiğimizin farkına dahi varmadan , ebediyete intikal edeceğiz. 

            Cümleten Rasgele