Ne denir ki böylesine , yaşıyoruz öylesine

Gece  gündüz iç sesine, yeniliyor ömrümüz

Bir nehir içimizde,dökülür mevsimi yok

Tutuşur akıbetimiz , bir tas su yetişesi  yok

Bir karınca şuncacık ,  bilir kendi yuvasını

Bilir  yükün  omzunda, tüketir  yoncasını

Bu eller yarab pusulası ömrümün

Bir karıncanın makamına ,yol bulup erişesi  yok

Ayağımızın altında, sivri çakıl taşları

Biter mi namertlerin, yıkıcı telaşları

Bizi bize  bırakmayan dünyanın uğraşları

Selamız duyulana ,son bulup  tükenesi yok