O bayan Olasılık , ben bay İmkansız

O bayan olasılık  , ben bay imkansız

Bilmiyoruz nasıl kesişti yolumuz

Ben kaleminden tanırım onu , bir de  uçurum gözlerinden

O beni hadsiz ve çocukça düşlerimden tanır

Çocukluk  henüz üzerinde hemfikir olabildiğimiz mevzulardan değil

Biz Eylül Mevsimine meftun olanlardanız, Eylül bir ay değil , mevsimdir bizde

Yaprakların rüzgarla dans ettiği zamanlardı

Ilık bir  rüzgar sardı ruhumuzu , müşfik bir tebessüm

Gece yarılarının  gölgesinde tanıdık ayak izlerimizi

Ve gece yarılarında suçladık ve bağışladık birbirimizi

Onun için gölgeleri severiz biz , bir  inzivadır gece yüreklerimize

Bir de heceler var tabi , ciğerimizi söküp ; sonra kendi ellerimizle pansuman ettiğimiz

Ne demiştik o bayan olasılık  ,  ben bay imkansız

Hayat  denilen yalan , en büyük sürgünümüz

O benden önce aldığı için birkaç virajı , ben ona bir sıfır yenik başladım

O ise aldığı yolun verimsizliğinden şikayetçi

Ben yenilgimi de, umuduma ekledim oysa o mantığına havale ediyor bütün yol tutuşunu

Bazı büyük cümleler var gönlümüzde, vücudumuza dar gelen elbiseler gibi

Mümkünün kıyısında , imkansızlığın boşluğundayız.

Her şeye rağmen bir hoşluk yokta değil , hatta hoşluk kelimesini onu göz önüne alarak var etmişler sanki  

İnsan yarasını da hoş görüyor ,  yaralayanı da hoş görüyor ; işin içine sevda  girince

Çünkü hiçbir yapıştırıcı onun kadar mahir değil , kırılanı en baştan var etmeye

Bilinenin aksine bir kara sevda değil  sinemdeki , Çünkü ben sadece aydınlığı taşımak isterim ellerinize

Ve ben mahir değilim henüz aydınlığa sahip olmaya , Onun için umuttur sadece tek istediğim .    

Ki bilirim sizin lugatınızda umut , unut’a denktir.

Ne demiştim , siz bayan olasılık , ben bay imkansız  mübaşir’in  duyulur  kısa zamanda sesi

Bu divan bizi de aşar sevdiğim , nereden baksan dünya hali