Ne zamanı tutabiliyorum ne ellerini
Yakınlığınız ve uzaklığınız bir
Eşgüdümlü yenilgiler silsilesi
Kalbim kendini dışarı atmak istiyor artık
Küçük odasında atmak değil
Ruhumu kuşların kanatlarına bırakıp
Hafifletmek istiyorum sancımı
Birden fısıldıyor o ses
Ne çok yenildik, ne çok yenildik , ne çok
Zamana ve sevgi'ye
Boyası kirine karışmış koca dünyada cabası
Zaman bir kafestir ademi kuşatır çepeçevre
İnsan sevda ateşini giyipte hudut tanımak istemez
Bir gizdir ki bu ateşe kim dayanır bilinmez
Oysa biliriz çokca güzel diye her libas giyilmez
Dünya denilen bu kafes üzerimize çökmeden
Saklamalıyım seni sevdanın bahçesine
Ama şartlar gövdemizden ağır ama dünyanın çilesi büyük
Varsın bir çile daha açsınlar kıvrım kıvrım esareti üstüne
Umudum uzaksın ve boşluk büyüyor
Elbet ellerimizde zamana yenilir
Ancak müsterih ol , zamanı da durduracaklar günün birinde
Belkide artık sadece sonsuzu bekliyorum
